week 10: 8 - 14 maart

Algemeen
Mexicaanse avond
Soorteren, weggooien, verkopen en kadootjes

Algemeen

Deze week begon toch wel met het krijgen van de: hellup het is nog maar zo kort en ik moet nog zoveel doen stress! Het resultaat: de dagen op de universiteit werden aanzienlijk langer en veelal waren we niet voor zeven uur thuis. Maar oke. Op maandag was Johan Visser er ook, naast Russell die er natuurlijk al was. Ik demonstreerde Russell mijn programma's en gaf hem een kopie. Met Johan heb ik even gesproken en ik kan als ik dat wil nog langs komen in Delft als ik weer terug ben. Voor de rest was ik met name bezig met het schrijven van de samenvatting en de conclussie en aanbevelingen van mijn werk. Ondertussen kwam meneer Taniguchi met de niet al te plezierige, maar wel verwachte mededeling of ik volgende week vrijdag, dus op de allerallerlaatste dag dat ik hier nog werk! Daarna zullen we dan wat gaan eten. Dat is fijn dat dat er nog boven op komt. Maar ja, ik zie het vooral als een mogelijkheid om vast weer wat te oefenen voor de presentatie die er echt toe doet, namelijk als ik weer in Delft ben.
Het kostte me tot en met donderdag ochtend om die samenvatting en conclussie af te maken en nog wat openstaande stukjes. Nu is alles ingevuld op het stukje dat Extra heet na. Dit wordt ook maar heel klein, maar zoals de naam al zegt, zonder extra is het ook af. Dat is dus wel redelijk plezierig. Donderdag begon ik eerst dus maar aan de slides voor de presentatie.
Jan-Pascal was ik de tussentijd deze week druk in de weer met het afmaken van allerlei verslagen en raporten van de bezoeken die hij de afgelopen paar maanden heeft gehouden. Tevens moet ook hij een presentatie verzorgen, maar die is op woensdag voor we weggaan. Donderdag avond deden we de bonte was zodat we dit weekend voor het laatst kunnen wassen. Op vrijdagavond na al het harde gewerk hadden we wel wat ontspanning verdient, dit kwam goed uit want we hadden een afspraak met Guillermo en Montserrat, lees hieronder. Het weekend vervolgens werd minstens zo hektisch als de hele werkweek. Lees dat ook hieronder.

terug naar week 10

Mexicaanse avond

Als soort van tegenprestatie voor het Nederlandse eten (pannenkoeken) van ons voor Guillermo en Montserrat zouden zijn vrijdags voor ons mexicaans gaan koken. We hadden dus wel gevraagd om het niet te heet te maken. We werden op de wel heel zuid-europese lijkende tijd van half 9 's avonds verwacht. We hadden een fles witte wijn op zak plus Jan-Pascal zijn labtop en gingen opweg. Toen we binnen waren, bleek uiteraard dat ze nog niet helemaal gereed waren met koken, maar een ander punt was dat ze maar twee stoelen hadden. Dus moesten er nog even wat stoelen van ons gehaald worden. Jan-Pascal toonde Montserrat de brief die hij had geschreven voor haar nederlandse oud-werkgever in Mexico. Dit om de spelling van de naam te controleren. Ze moesten erg lachen om de vertaling van de brief. Nu moeten we deze alleen nog even uitprinten.
Daarna gingen we eten. Tesamen met Tequila en bier aten we eerst een soep van tomatensap met soort elleboogjesmacaroni erin. De soep wordt vaak elleboogjessoep genoemd. Daarna Tortillas met soort vlees dat iets weg had van draadjes vlees, rijst en bonenprut. Het was behoorlijk scherp maar niet te en wel lekker. Ver nog een soort advocada dip met tortilla ships. Toen we al bomvol zaten was er als desert nog cakes van de bakker. Ondertussen spraken we nog wat over Japan, mexico en de eetgewoontes daar enzovoort oja en natuurlijk over dat we weer bijna naar huis gaan. Na afloop was er thee en toen gingen we bridgen. We waren niet helemaal zeker wie met wie te spelen tot Montserrat voorstelden om een kaart erop te trekken. De twee hoogste zouden samen spelen en de twee laagste. Zo kwam het dus uit dat Zij met Jan-Pascal samen ging spelen en ik met Guillermo. Het lange wachten van Montserrat waar Guillermo de vorige keer over had verteld vond ik nogal meevallen. Verder was het erg gappig. Vooral toen Jan-Pascal een 3 klaveren van mij ging doubleren en ik dat gewoon haalde. Minder was alleen het doublet van Guillermo op een 4 schoppen van Jan-Pascal. Hij had dat voor de grap geboden om hun achterstand goed te maken. Dus dacht Guillermo kom dat voorkomen wij. Helaas had ik echt helemaal niets en haalden ze het contract. Verder kreeg ik nog een fantastische had waarbij ik de troeven 9 keer over en weer kon snijden. Toen had ik dus het contract al gemaakt en kon dus eventjes eentje laten lopen. Zo'n potje hadden de andere drie nog nooit gezien! Ik vond um zelf erg fraai. Uiteindelijk wonnen wij, zij het met een zeer geringe voorsprong. Toen was het geloof ik na nog wat kletsen al half 2 en werd het de hoogste tijd om een bed te gaan zoeken.

terug naar week 10

Soorteren, weggooien, verkopen en kadootjes

De zaterdag sliepen we een gat in de dag. Tot dat de telefoon ging. Het was Arwa. Haar zoontje was al de hele week ziek geweest. Ze zouden morgen bij ons komen eten, maar dat ging nu dus helaas niet door. Ze verontschuldigde zich nog voor het uit bed bellen, maar dat gaf niets want nu konden we nog veel doen. Allereerst gingen we naar de grote supermarkt toe. We wilden een kadootje voor Matti kopen. Ik schrijf natuurlijk niet wat, want anders weet ze al wat het is. Maar het kostte wel wat moeite en hilariteit. O, ja volgende week kunnen we het pas ophalen. Omdat we toch bij de grote supermarkt waren, deden we hier meteen boodschappen voor de komende week. Helaas was het vlees hier veel ouder dan bij onze supermarkt in de buurt en konden we voor maar eigenlijk 2 dagen vlees meenemen. We kopen nu niet meer dan nodig en ook zeker niet te veel melk enzo. Beter een keertje deze week bijhalen, dan dat we straks heel veel gaan overhouden. Daarna ben ik begonnen aan het ruze karwij om alle papieren uit te gaan zoeken. Door de week heen had ik al het een en ander weggegooit, maar nu deed ik dat stuk weer over nieuw, plus alle andere kasten waarin ook maar iets van papier zat. Alles samen stopte ik in de doos die mama vol met sinterklaas verrassingen in december had opgestuurd naar ons. Zo'n PTT doos kun je namelijk twee keer gebruiken. We hebben met melkpakken als vergelijkmiddel geprobeerd te schatten hoe zwaar de doos was, maar dat was niet echt te doen. De ene keer leken de pakken toch duidelijk zwaarder, maar daarna was het weer de doos. Dus 's avonds had ik het avond eten terdege verdiend.
Zondag was het volgende taakje aan de buurt. De doos met papieren was nog niet klaar, maar voor het afscheidsfeestje moest ik nog alle kadootjes in elkaar zetten. Ik maakte dus eerst veertien kaartjes met dankje wel en zo. daarna die kaartjes allemaal vakkundig met rood-wit-blauw lint aan een houten tulpje gebonden. En dat is heel crea hoor voor de vroege zondagochtend. Vervolgens ging ik alle ander kadoos inpakken en tevens van een plakkertje voorzien, zodat ik nog wist wat voor wie bestemd is. Halverwege de werkzaamheden ging de telefoon en zei ik grappend: pak even op, dat is vast iemand die een fiets wil kopen. Maar niets was minder waar. Deze figuur was op bezoek bij een vriend hier in het huis en had het papiertje zien hangen. Hij wilde de fiets graag even zien. Wij waren dus nog in pyjama, dus JP vroeg, kan het over een half uur. Nee hij had een meeting en kon eigenlijk alleen maar nu. Dus als een razende wij ons aankleden en naar de fietsen. Eerst die van JP gepakt. Ja zag er goed uit. Hij wilde niet eens een stukje rijden om te proberen. Maar er was er toch nog één zij hij? Ja, hoezo. Dat is precies eenzelfde. Nou toen kwam de aap uit de mouw, hij wilde ze wel alle twee! Hij ook naar die andere even kijken. Prima. Daarop vroeg hij dus of er wat van de prijs af kon, dus zei JP: nee. Iets later toen hij niets meer zei: vroeg ik dus, wat hij dan zelf als een goede prijs zag. 15,000 yen. Ja, doe zeg. Dus ik nog maals uitleggen één zo'n fiets kost nieuw 33,000, dus twee fietsen 66,000 dan mag jij na 5 maanden best wel wat meer bieden. Dus probeerde hij het met 16. (onze vraagprijs was 11,000 voor één en 19,000 als je ze alle twee tegelijk neemt). Uiteindelijk boden wij dus maar 18,000 laatste bod en dat aanvaarde hij. Mooier werd het nog toen we de fietsen niet meteen hoefden te geven maar nog een week mochten gebruiken. Toen dacht ik dus wel, ja vriend dat is leuk, maar als jij ze nou niet komt halen? Hij besloot de helft aan te betalen en dat lijkt me een goede deal. Toen wilde hij ook nog weten of we de originele papieren hebben. Ja. Die wil hij ook hebben. Prima joh. We vermoeden dat hij ermee gaan handelen. Hij doet maar. Ik vind het nogal maf dat hij ze niet eens wilde proberen. Wij hebben geld. In ieder geval al de helft en we hoeven niet meer te vrezen dat we ze niet verkocht krijgen, dat is toch zeker zo fijn.
Na al dit gedoe gingen we dus verder met inpakken van de kadootjes. Daarna ging ik weer verder met mijn papieren uitzoek werk en aan het einde van de zondag had ik zowaar alles uitgezocht en paste het ook nog eens allemaal precies in de doos. We zochten nog even de tarieven uit. Het goedkoopste is het als 'printed matter' gewoon per luchtpost te versturen. Enige is dat het dan minder dan 5 kilo moet zijn. Wat het precies is, weten we echt niet. Ook deden we zoals aangekondigd de was voor de allerlaatste keer, de witte dit maal. Vandaag trouwens is in een dag de lente aangebroken. Het is ineens 18 graden. Toen het al een uur of 3 was werden we weer gebeld. Ik zei dus: weer iemand voor fietsen. We hadden afgesproken te zeggen dat ze gereserveerd maar nog opgehaald zijn, dus dat we graag de naam en telefoonnummer opschrijven. Maar deze persoon belde voor de stoelen! Nog beter. Een half uurtje later kwam hij kijken. Het was een Rus. De stoelen vond hij prachtig. Verder wilde hij ook graag de borden hebben. Die zitten in een keukenset. We spraken af dat als de keukenset niet door iemand wordt gekocht we hem zullen bellen dat hij de borden alleen kan kopen. Dat was dus even goed geld verdiend op een doodgewone zondag. Daarna gingen we nog even naar de slijter om wat japanse sake voor thuis in te slaan. En toen kwamen we tot de verrassende ontdekking dat deze winkel veel meer dan een slijter is. Ze hebben echt van alles aan etenswaar. Waaronder heel veel pasta's, maar ook ravioli en weet ik wat nog meer. Echt flauw dat we dat dus niet eerder hebben ontdekt. Zucht. Ondanks dat Arwa en haar familie niet kwamen eten, aten wij toch pannenkoeken, immers dat hebben we toch al in huis. We namen dit keer ook met banaan, voor de verandering.

terug naar week 10
Terug naar maart