week 49:
30 november - 5 december
Algemeen
Welkoms
etentje Jan-Pascal
Sinterklaas
Algemeen
Deze week net als vorige
week een rustige week geweest. Natuurlijk omdat er nu niet echt wat af
hoeft te zijn, maar je lekker probeert weer op gang te komen in het volgende
gedeelte. Jan-Pascal is bezig geweest met het verslag van zijn bezoek aan
Nara. Tevens probeert hij zijn ideëen voor het promoveren op papier
te zetten. We hebben hier afgelopen zondag tijdens onze wandelingen in
Nara over gesproken, dat het wel goed is daar vast goed over na te denken.
Zeker omdat je zolang je in het buitenland zit, niet ergens anders voor
kunt worden ingezet. Ook werd een brief samengesteld om andere instituten
mee te kunnen aanschrijven. Ellen werkte aan de variabelen voor een coöperatief
transportsysteem. Wat moet in het model worden bepaald, wat erbuiten, wat
komt eruit enzovoort. Een ander deel van haar werk werd beheerst door het
bezoek van Russell Thompson. De australier was weer in Kyoto tot en met
woensdag middag. Hij heeft me geholpen zijn model in Delphi aan de praat
te krijgen omdat me dat zelf nog niet was gelukt. Ik was wel achter het
probleem want er miste gewoon een aantal bestanden met gegevens. We zijn
samen door gegaan, tot er geen fout meer kwam. Ik ben toen zelf gaan testen
of het programma ook wel deed wat de bedoeling was. Omdat ik er niet uitkwam
hoe hij tussen de verschillende onderdelen schoof (units in Delphi) ben
ik op dinsdag weer een uurtje met hem bezig geweest. Het blijkt dat hij
nog maar net in Delphi bezig is en alles een beetje op Pascal (programmeertaal
in Delphi) achtige manier gebruikt. Helaas moet je hierdoor steeds dingen
veranderen die volgens het boek dat ik dus uit heb eigenlijk niet zo goed
zijn. Is dus ook de reden dat ik alleen van plan ben zijn algoritmen te
gaan gebruiken en de gebruiksvriendelijkheid zelf maar ga schrijven in
Delphi. Maar ik weet nu precies wat het doet en toen alles werkte heb ik
het programma ook aan Takauchi gegeven die er ook op zat te wachten. Dinsdagavond
had Jan-Pascal een welkomsdiner van Medische informatica, maar lees daarover
hieronder meer.
Vrijdag had Ellen weer
de wekelijkse meeting. Ik had dus nu een stuk over de variabelen, zoals
me gevraagd was. We gingen mijn stuk eerst bespreken, maar wat bleek...
we gingen dat niet in het engels doen, nee in het Japan. Of terwijl over
wat ik nu moet gaan doen werd een uur lang in het japans gesproken en toen
op het bord in het engels voor mij geschreven. Helaas voor hen, was ik
dus wel een beetje boos en nijdig! Ik vond het zacht gezegd niet zo netjes
om over mijn werk een beetje in het japans te gaan beslissen. Ik heb dan
ook gezegd dat ik het op prijs zou stellen als we de volgende keer mijn
werk in het engels kunnen bediscusseren. Toen ze daarop gewoon weer in
het japans verder gingen, nog steeds over mijn werk heb ik besloten dat
het me dan ook helemaal niets meer kan schelen. Ze gingen ook even bepalen
wat ik allemaal ga uitrekenen, maar we zullen nog wel zien of ik dat begrepen
heb.
Op maandagavond trouwens
lag er weer een bericht voor een pakket. En jawel, dit maal was het mijn
Delphi boek, mastering Delphi 3. Het ziet er erg imposant uit. Tot op vandaag
(5 december) heb ik bijna 200 pagina's gelezen en ik moet zeggen het bevalt
goed. In de eerste 50 pagina's heb ik al meer geleerd dan het hele andere
boek bij elkaar. Er staan vooral die handige dingetjes in die je wilt weten
zoals hoe je sneller de hulp krijgt. Ik ben dan ook zeer tevreden. Wel
begint het boek op en hoger niveau, waardoor ik wel blij ben eerst alle
voorbeelden uit het andere boek gemaakt te hebben.
Zaterdag, sinterklaas,
was het weer weer omgeslagen. Was het de afgelopen dagen weer stralend
en meestal zelfs boven de tien graden (in Nederland ijzelt het!), vandaag
regent het en is het ook een stuk kouder. Lees meer over sinterklaas, hieronder.
Op maandag hebben we
alle fotorolletjes die nog niet ontwikkeld waren, laten ontwikkelen. Het
resultaat is erg mooi. Zeker de foto's van Nara. Gekke is alleen dat de
herten soms meer op zwijnen lijken, door de manier waarop ze hun nek strekken
als ze proberen een koekje uit je hand te pakken. Ze strekken hun nek zodat
de afstand tussen hen en jou zo groot mogelijk blijft. Maar ook de foto's
die nog van het festival op het rolletje stonden zijn erg leuk. Binnenkort
zullen we er weer meer scannen en toevoegen aan de fotopagina.
Woensdag was Jan-Pascal
zijn bril aan het schoonmaken en toen ineens lag één van
de neusvleugeltjes eraf. Het schoefje was eruit...gelukkig zit hier niet
te ver vandaan een opticien en die had het snel gefixed. Deze dag pakten
we ook de sinterklaaspakjes in. Gratis, service net als in Nederland als
er wat met je bril is. Helaas gebeurde er zaterdag weer een ongelukje en
was zijn linkerpootje gebogen. Dus weer naar de zelfde man. Als dank hebben
we sportkoorden gekocht voor onze bril, omdat hij natuurlijk weer niets
wilde hebben.
Deze week hebben we
ook beide strooigoed meegenomen voor de japanse mensen op de universiteit.
Ellen had een stukje over sinterklaas in het engels geschreven om te kunnen
mailen. Bij Ellen vonden ze het strooigoed allemaal lekker. Het rook ook
heel grappig. Jan-Pascal weet niet zo zeker wat ze er bij hem van vonden.
Op het verhaal dat niet de kerstman maar Sinterklaas aan kinderen in Nederland
kadootjes komt brengen vroeg iemand me: Maar vieren jullie dan geen kerstmis?
Dus kerstmis in de ogen van de mensen hier is echt alleen maar kadootjes
krijgen. Toen ik ze dus vertelden dat het bij ons een religeus feest is,
keken ze wel raar op. Zondag, de dag na Sinterklaas bestond met name uit
uitslapen en 'spelen' met de kadootjes.
terug naar week 49
Welkoms
etentje Jan-Pascal
Jan-Pascal gaat dit schrijven
heeft hij beloofd.
terug naar week 49
Sinterklaas
5 december dit jaar in
Kyoto. Eigenlijk hadden we er nog niet echt veel over gedacht tot vorige
week toen we het fototoestel hebben gekocht, maar vanavond komt toch de
goedheiligman langs. We zijn eerst gewoon boodschappen gaan doen. 's middags
werd er ineens op de deur gebonkt (ik dacht even wat heeft Jan-Pascal nou
weer uitgevoerd...). Maar dat komt omdat onze bel het niet doet. Toch gek
dat je daar aan denkt op sinterklaas. Was er een grote doos van DHL. Dus
ouders... jullie hoeven niet meer te vrezen, de bestelling over internet
is helemaal gelukt. Het was wel verrassend voor ons omdat we op internet
bijhouden of ze al geleverd zijn en er staat nog steeds backorderd bij
Jan-Pascal zijn naam. Echt een sinterklaas surprise dus. De doos van DHL
en de sportbrillenkoortjes dus ook nog inpakken en dan hebben we er nog
eens 3 sinterklaaspakjes bij!
Eerst aten we om zeven
uur weer een beetje Nederlands. Frietjes met varkenslapje en erwtjes. Vervolgens
moest de doos van DHL nog verder worden afgemaakt en toen maar wachten
of de Sint zou komen! Om 20.15u mocht Jan-Pascal de ge-improviseerde zak
van Sinterklaas leeg halen. Daarin zaten dus naast de pakjes de gedichten
die hij nog niet had gezien. De eerste moest meteen worden voorgelezen.
Het ging erover dat Pascal-san nu in Japan is en dat voor Sinterklaas moeilijk
vindbaar was. Ook dat Ellen altijd graag spelletjes met Sinterklaas doet.
Dus dat hij een spelletje mocht kiezen en de winnaar, tja die mag natuurlijk
een kadootje pakken. We gingen monopoly spelen en steeds mocht de gene
die als eerste een aantal straten had gekocht een nieuw pakje pakken. Eerst
was dat Ellen, toen kwam het sporttouwtje voor Jan-Pascal zijn bril. De
volgende keer, heel verrassend hetzelfde touwtje (alleen andere kleur)
voor Ellen's zonnenbril. Daarna het tweede gedichtje. Jan-Pascal moest
nu twee dezelfde pakjes zoeken. Ze zaten in ander papier dus dat maakte
het nog enig sinds moeilijk. Het waren dus twee keer 10 fotorolletjes.
De doos er bij bleek geen videoband, maar een opbergsysteem voor de APS
rolletjes. Dat is dus nog wel handig ook. Nu maar hopen dat er ook nog
een fototoesel voor APS rolletjes zou komen, want we hebben nu geen APS
camera. Vervolgens kwam er een pakje uit de kast, dat Jan-Pascal stiekem
had gekocht. Het was een roedolf-de-rednose-rendeer-beer. (kom maar bekijken
dan snap je het misschien). Het volgende pakje, nadat we ondertussen hadden
moeten overgaan op een ander systeem omdat de straten wel verdeeld waren
(wie het eerst een rondje heeft gelopen), was het derde gedichtje. Jan-Pascal
mocht nu een pakje kiezen, behalve het laatste pakje dan. Eéntje
wist hij zelf niet meer wat erin zat, dus zei ik... neem die dan. Het waren
het saké flesje met kommetjes! Weer een gedichtje bij de Japanse
vlag. En daarna het laatste gedichtje voor bij het laatste pakje. Alhoewel
dit nu dus niet meer het laatste pakje was. En, jawel daar was ie dan...
een APS-camera van Canon! Gelukkig had sinterklaas ook fotorolletjes gekocht
dus konden we meteen wat proberen. Ellen mocht de allereerste foto maken!
Ook hebben we de 'afstandbediening' uitgeprobeerd. Na het getest met de
camera was er dus nog een groot pakket. Maar eerst moest natuurlijk nog
een van ons weer een rondje hebben gelopen. Het monopoly spel was niet
echt meer was, want Ellen was al bijna failliet. Maar ik haalde geloof
ik met nog iets van 4.000 gulden toch als eerste de eindstreep. En dus
kon de doos worden geopend. En jawel daar waren twee quickcams (digitale
cameraatje voor op de computer te doen om videoconferencing mee te kunnen
doen). Toen kon dus op nieuw een test-fase beginnen. De installatie leek
inderdaad kinderlijk eenvoudig. Maar er was nog een klein probleempje.
Op Ellens notebook was de USB-poort niet geinstalleerd (of eigenlijk de
ondersteuning) dus dat moest nog even. Dat bleek echter weer bijna onbegonnen
werk. Tot dat Jan-Pascal zich na bijna een uur, proberen tegen zijn hoofdstoten.
Hij had eventjes de readme bij de camera geopend waar als punt 1 (!!) in
stond: Op veel computers is de USB-poort in de standaard configuratie van
het Bios uitgeschakeld. Toen we daar een kijkje gingen nemen, bleek dat
inderdaad het probleem. Eventjes een dingetje veranderd en jawel toen deed
alles het en zelf werd de USB-poort automatisch gevonden en na installatie
van de software de camera ook. Gelukkig, toen konden we eindelijk aan de
slag. Eerst met het programma dat erbij zit. Daarin kun je echt alles aanpassen,
je kunt jezelf zelfs op zijn kop zetten. Later ging ik de emailboodschappen
nog proberen. Dit gaat echt wonderbaarlijk goed. Als het filmpje ongeveer
één minuut is, wordt het voor de email gecomprimeerd tot
slechts ongeveer 300 Kb! Dat kun je dan met de real-player afluisteren.
(Over real-player speler gesproken, radio 1 is tegenwoordig ook in realaudio
live te ontvangen, zie onze links). Daarna hebben
we nog over onze locale netwerkje met de camera's een 'netmeeting' gehouden.
Dat ging goed, dus kunnen we dat weer eens een andere kant op testen. Tegen
drie uur 's nachts vonden we het toch wel tijd om maar eens ons bed op
te zoeken. Gelukkig maar dat sinterklaas op zaterdag viel... want nu konden
we zondag lekker uitslapen.
terug naar week 49
Terug naar november