terug naar week 50
Terug naar december
Woensdagmiddag had Jan-Pascal
weer een afspraak voor een netmeeting met Rudi Westerveld. Aangezien hij
hier pas 's morgens een mailtje over had gekregen, moest hij na de lunch
terug naar het international house gaan fietsen om de camera te halen.
Ik stuurde, nadat ik dat had gevraagd aan Jan-Pascal een mailtje aan Ron
van Duin of hij langs kon lopen als hij er ook zou zijn. Helaas was hij
kendelijk donderdag ochtend niet aanwezig. Misschien een andere keer dan
maar. (de kantoren van Rudi en Ron zitten in Delft tegenover elkaar!).
Met netmeeting vonden wij het stukken beter gaan dan voorheen met CU-SeeMe.
Helaas was het niet mogelijk een drieweg communicatie op te zetten. Ook
ging Rudi nog testen of Jan-Pascal een Word document kon lezen dat hij
op zijn computer ging delen. Jan-Pascal kon er zelfs aanpassingen in doen!
Vrijdag kregen we nog een mail dat Rudi nu samen met Ron een voorstel doet
om elkaar aanstaande dinsdag (15 december) weer te spreken. Na de meeting
zijn we weer Pizza gaan halen. Het was al zeven uur en we hadden wel heel
veel honger. Toen kregen we tot onze verrassing bij de pizza twee ijsjes
erbij: voor Take-out-service.. zei de jongen. De pizza was een Japanse
varriant. Met mais, worstjes, plakjes gekookt ei (dit ziet er echt heel
raar uit), groene peper, ham, en een gele saus. Die saus smaakte een beetje
naar taise saus van Conimex (dat maakt Ellen vaak klaar in Nederland).
Om het af te maken zat er nog curry overheen. Het ijs van Yoghertijs, maar
dan ook echt bevroren yoghert. Het was wel gezoet, maar je proefde steeds
zoet en zuur te gelijk. Heel raar maar wel lekker. De pizza trouwens vonden
we beiden ook apart en erg lekker smaken.
Op vrijdag werden de
ramen in het Civiel techniek gebouw gewassen. Ik zal even kort beschrijven
wat er gebeurt. Het laboratorium waar ik een plekje heb is het plafond
ongeveer 3 meter hoog. Aan de raamkant zit er een raam van ander have meter
met daar bovenop nog eentje van een halve meter en dat dan over de hele
lengte van de kamer. (die is ongeveer 10 meter breed). Dan doet zo'n glaze
wasser gewoon alle ramen open en gaat op de tweede verdieping (!) in de
vensterbank aan de buitenkant staan. En dan even relaxed de glazen wassen.
Ik stond er echt van de te kijken. Enige nadeel was dat ik het van deze
actie wel bere koud kreeg. Namelijk omdat mijn plekje dus precies naast
die ramenwand is! Na een half uur heb ik dan ook maar mijn sjaal omgedaan.
Na het werk zijn we naar een kapper gegaan om een afspraak voor de zaterdag
te maken. Van Cheng had ik een adresje gehoord waar ze voor studenten een
goed tarief hadden (van ¥1700). Toch een stuk aantrekkelijker dan de
vorige keer. Het was vlak achter de universiteit (hoofdcampus) bij de tempel
in de buurt waar we al eens zijn gaan kijken. Het was een heel klein zaakje
of eigenlijk twee. Jan-Pascal ging bij eentje naar binnen en maakte een
afspraak voor half tien. Deze man was kendelijk beter gewend dat er gaijin's
(buitenlanders) komen. 's Avonds nog haren wassen, want het tarief was
exclusief het wassen. Toen bleek ineens dat er nauwelijks meer warm water
uit de kraan komt. Alleen een klein straaltje. Kunnen we dus pas maandag
wat over gaan vragen. Het duurde zeker 7 minuten voordat mijn haar nat
was om er überhaupt shampoo in te doen. Het uitspoelen wat helemaal
een ramp. Jan-Pascal besloot het dan ook de volgende ochtend te gaan proberen
met zijn hoofd onder de kraan. We lazen ook nog even de email, omdat bij
Ellen de server er de hele dag weer had uitgelegen. Daarbij wilde het op
een na laatste mailtje maar niet komen! Zaterdag ochtend hebben we het
opnieuw geprobeerd en toen was het geen enkel probleem.
Zaterdag waste Jan-Pascal
dus eerst zijn haar en toen gingen we op weg naar de kapper. Omdat de deur
waar we gisteren door waren gegaan nog dicht was gingen we maar naar de
andere kant. Dit leek toch wel een hele andere zaak. Dus toen om half tien
(tijd van onze afspraak) de andere rolluik werd geopend zijn we toch maar
weer daar naar toe gelopen. Het was een eenmanszaakje van een vrij jonge
jongen. Jan-Pascal ging eerst. Hij liet zijn foto van zijn rijbewijs weer
zien en mocht gaan zitten. Net als de vorige keer werd hij helemaal met
de schaar geknipt. Omdat wassen dus niet in de prijs inbegrepen zat, kon
dat hele ritueel worden overgeslagen. Toen de kapper ongeveer halverwege
was, kwam een meisje mij roepen. Ik mocht ik de andere stoel plaatsnemen
en ze begon vakkundig mijn haar te kammen. En ook nat te maken. Dat laatste
had ik eerst niet door, maar omdat mijn haar een stuk donkerder werd en
ook bleef 'plakken' ging ik opletten. Bleek dat ze warm water daarvoor
gebruikte en daarom merkte ik dat niet zo duidelijk. Daarna liet ik ook
een foto zien en gaf een maatstaf voor wat er af mocht. Graag veel dus.
Daarna ging ze aan de kant staan en kwam de kapper nadat hij met Jan-Pascal
klaar was bij mij. Eerst ging hij aan de achterkant van mijn hoofd met
een scheermesje aan de gang. Ik dacht toen, raar ze beginnen hier bij wat
ze in Nederland als laatste doen, maar daarna ging hij ook de zijkant op
de zelfde manier doen. Hij haalde dus alle punten met een scheermesje er
af! In de tussentijd werd bij Jan-Pascal zijn bakkebaarden en nekhaar met
scheerschuim en mes bijgewerkt cq verwijderd. Nadat alles met een mes bij
mij lekkerlijk was bijgesneden, kwam toch de schaar eraan te pas. Eerst
om het recht te maken en toen gelukkig ook om de lagen in mijn haar bij
te knippen. Ik heb steeds het idee dat ze dit niet zo veel doen, dus dat
ik straks bij terugkomst in Nederland een grote kop met haar heb.
Dat is misschien nu wat minder. Nadat het allemaal gereed was, wat het
weer de buurt aan 'het knechtje' (meisje) om mijn haar te föhnen en
in model te brengen. Ze scheerde toen ook nog de haren in mijn nek bij
(maar niet met scheerschuim zoals bij Jan-Pascal). Daarna ging ze gel pakken,
dus ik dacht: ze hebben het hier wel begrepen. Maar toen ze dit in mijn
haar ging doen werd ermee alleen alles naar beneden gewerkt. Volgens Jan-Pascal
probeerde ze het eerst op de achterkant van mijn hoofd uit maar bleek het
niet te werken. Ach dan doen ik het zelf maar weer. Jan-Pascal zei, de
volgende keer moet je gewoon je schuimgel mee nemen en het voor doen, maar
ik weet het niet, want ik wil de mensen ook niet kwetsen.
Daarna zijn we naar
de Coop gegaan, de winkel van de universiteit. En hebben truien, t-shirts
en pennen van de unversiteit ingekocht. Ook een joggingsbroek voor Ellen
om het 's nachts minder koud te hebben. Daarnaast nog wat kaarten en een
nieuw schrijf blok. Op de terug weg naar huis hebben we maar weer eens
boodschappen gedaan bij de grote supermarkt, omdat die toch op de route
ligt. De keus is hier een stuk uitgebreider. Helaas is het in vlees wel
weer minder. We hebben trouwens vis meegenomen! Jawel, we denken dat het
zalm is, maar dat zal vanavond moeten uitwijzen. Ook nog een sushi-rol.
Daarna weer huiswaards. Het was inderdaad zalm, de vis en smaakte verrukkelijk.
Op zaterdagavond zijn we weer naar de informative films geweest. Deze avond
eentje over goudversieringen in het boedisme en eentje over japanse vliegers.
De eerste film was geheel japans, maar echt wonderbaarlijk om maar te kijken.
Er werden van velletjes goud met de dikte van alluminiumfolie sliertjes
gemaakt van een paar milimeter breedt. Deze werden vervolgens in alle mogelijke
patronen op veelal rode achtergronden gedaan. Hele wandkleden en dozen
werden er mee verfraait. Een erg precies werkje, waarbij niesen je werk
al helemaal kan vernielen. Bovendien mag het ook niet waaien in de ruimte
waar het gebeurd. De man naast me zei, geen wonder dat dergelijke artikelen
zo duur zijn. De tweede film was wel engels. We zagen verschillende gewoontes
met vliegers. Zo was het in het noordoosten van Japan gebruikelijk dat
voor het nieuwe jaar alle leden van het gezin een vlieger met hun naam
erop maken. Op nieuwjaarsdag wordt daar dan mee gevliegerd en vervolgens
worden ze de lucht in gelaten, door de touwen door te knippen, om zo geluk
voor het nieuwe jaar voor de leden van de familie af te dwingen. Een andere
gewoonte zijn vlieger wedstrijden. Hierbij zijn twee varianten. De eerste
gaat het erom om de vlieger zo hoog mogelijk in de lucht te krijgen. Bij
de tweede variant wordt een mesje aan het vlieger touw bevestig en moet
je proberen een andere vlieger lekkerlijk het touw door te snijden. Natuurlijk
ook nog hele grote vliegers die met tig mensen te gelijk moeten worden
opgelaten. Ook ging het verhaal over de verschillende afbeeldingen. Meestal
engerts er gemenerikken. Die dan met extra zwart nog enger eruit komen
te zien. Na de film hadden we nog even een netmeeting met de familie in
Leiderdorp. Ze konden nu ook onze beelden ontvangen! En dat ging heel goed,
en dat maar met 26 k over het internet! (verouderde centrale in ons huis
laat niet meer toe). Eén van de pakkendste opmerkingen van mama
vond ik nog wel, nadat ik zei dat het goedkoper is zo: En ik kan je nog
zien ook (in vergelijking met de telefoon gebruiken). Zondags deden we
niet veel bijzonders.
terug naar week 50
Terug naar december