week 52: 21 - 27 december

21 december
22 december
23 december
24 december
25 december
26 december
27 december

21 december: Romantic train, bootje varen en heb je hem al gezien?

A: We gaan vroeg op pad met de metro om een uitstapje te maken in een van de buitenwijken. Kyoto wordt omgeven door bergen. Het oude treintje kronkelt zich langs en door de berg en een rivier. Vanaf 30 dec. tot 28 febr. gaat hij niet. We genieten van het landschap. Op het eindpunt lopen we de andere mensen achterna  om het beginpunt van de boot te vinden.  E. en J-P konden het de vorige keer niet vinden. Wat bleek je moest eerst met de bus nog 10 minuten verder. De langwerpige boot met gebogen voorplecht lag op ons te wachten. Er werd een kleed op de bodem gelegd en een kacheltje neergezet. Daarna instappen, schoenen uitdoen en je op de grond nestelen. De terugweg naar ons punt van vertrek kon aanvangen. In 2 uur tijd hebben we een afstand van 16 km afgelegd. Er waren 3 bootslui die elkaar afwisselden in het zware werk van roeien bomen en het broer bedienen. Het was een soort wildwatertocht over de kronkelige rivier die vol lag met rotsen. (El: Tijdens de rit over de rivier, kwamen we steeds Japanse bordjes tegen, waarop stond wat het was. Dat is echt een raar gezicht). De waterstand was niet zo hoog meer zodat we af en toe de bodem raakten. We zaten met 15 man op de mat en Ellen en ik zaten waarschijnlijk zeer onzedig omdat we het niet 2 uur uit kunnen houden op de japanse zitwijze. De japanse uitleg ging langs ons heen. Ik heb al wel een paar woorden geleerd die altijd goed zijn, en al zeg je iets geks het is beter dan niets in bepaalde gevallen. ( Kun je lekker iemand uitschelden zonder dat hij het merkt. )
Het is een leuke ervaring in de boot evenals het daarop volgende  bezoek aan een apenpark. Aanvankelijk denken we dat we geen aap zullen zien maar schijn bedriegt want op de top van het park ( dat ook in de bergen ligt ) zijn er wel honderd bij elkaar. Voor mijn familie is het nu duidelijk wat de titel van vandaag betekent: "Heb je hem al gezien?" De apen zijn voorzien van een rode kont!! Als je er niets van snapt vraag dan maar aan Ellen via de email hoe het zit.
Alles is op de video opgenomen.  Op commando kreeg Ellen ze zelfs aan het praten (gillen).
El: Bovenop de berg, waar een soort van Apenreservaat leek te zijn, was een prachtig uitzicht over de hele stad Kyoto, wat we dus mooi op de foto konden zetten. Het was ondertussen een beetje zonnig geworden waardoor de stad mooi verlicht was. Hier in het Noorden konden we zelfs de toren die voor het station staat zien (dat is helemaal in het zuiden).
Na het apenpark werd het wel weer tijd om de terug weg richting Kyoto te aanvaarden. 's Avonds aten we Japans (goh, hoe komen ze daar nou bij) bij een tentje waar Jan-Pascal en ik ook al eens hadden gegeten. De eigenaresse was minder vriendelijk dan de vorige keer. Het eten was als de vorige keer erg lekker. Mama en ik hadden beiden iets zoet-zuurs. Het was alleen wel lastig om nog een bier te bestellen, maar ook dit lukte uiteindelijk wel. Na het eten gingen we ieder naar onze eigen slaapplaats (dus Kyoto Royal Hotel of International house). Morgen moeten we vroeg op, want de trein naar Tokyo gaat om 7 minuten voor negen! 's Avonds was het dus pakken geblazen en daarna vroeg naar bed.

terug naar week 52

22 december: met de Sinkansen naar Tokyo

Om zeven uur stond iedereen naast zijn bed. We hadden om 8 uur in de lobby van het Kyoto Royal Hotel afgesproken om vandaar een taxi naar het station te nemen. Voor Jan-Pascal en mij betekende dat dus eerst nog met de bagage in het treintje en de metro om naar het station te komen. Om iets voor half 8 (!) stonden we dan ook op het perron. Met ontbijt in onze handen om in de Sinkansen te eten. Tot onze verbazing stapte er een meisje van maximaal 5 jaar oud in het treintje met school uniform. Dit kleutertje ging dus helemaal alleen met de trein iedere ochtend om half 8 richting school. Ik heb echt medeleiden. Op Dawamachianachi stonden nog 2 kleine meisjes en een jongetje op haar te wachten om gezamelijk verder te reizen. In het hotel was grote drukte. Er was net een grote groep bezig uit te checken. We brachten nog even de super grote koffer van papa en mama naar het depot van het hotel om deze in bewaring te geven tot we 30 december weer terug komen. Daarna in de taxi. Het lukte zelfs om uit te leggen dat we met de Sinkansen wilden gaan, zodat we aan de achterkant (die dichterbij het Sinkansengedeelte van het station gelegen is) werden afgezet. We hadden nog wat tijd over, dus gingen we ergens wat drinken. Daar bleken ze ook ontbijt te hebben, dus namen Jan-Pascal en ik dat. Als volleerde Japanreizigers draaiden we de bank in de Sinkansen om, zodat we met zijn vieren tegenover elkaar zaten. Daarna kon de tocht beginnen. Onderweg tikten mama en ik het verhaal tot gisteren en bestudeerde Jan-Pascal en papa onze reis.
Onderweg zagen we nog schitterend de mount fuji. Het was prachtig helder weer. We hadden geen supersnelle sinkansen, maar ook niet eentje die overal stopt. Er waren 3 stops voor Tokyo. Ik wilde proberen of we de sinkansentickets mochten bewaren, maar net als ik Kyoto was dat niet mogelijk. Wel wilde men weer een copy maken. Dit maal kregen we ook een sinkansenliniaal!!
Op Tokyo centraal aangekomen, wilde ik eerst proberen een engelse gids van de subways en bussen te bemachtigen. Het was lastig, maar via een reisbureau op het station kwamen we uiteindelijk wel bij de informatiebalie. De vrouw van de balie gaf me een folder van de subway een een grote kaart van de bussen. Toen was papa nog zo slim om te vragen hoe we bij het hotel konden komen op de beste wijze. Het bleek dat het beter was eerst de trein te nemen en daarna pas een taxi. Daartoe kregen we nog een kaart en wilde ze vervolgens precies gaan uitleggen hoe een ticketmachine werkt. Dat is alleen niet nodig dus bedankte we haar vriendelijk. Ze gaf wel nog even het tarief. We moesten nu met een soort treinlijn die een rondje in Tokyo rijdt. Na drie stations uitstappen. Daarna gingen we maar lopen naar het hotel want volgens de route beschrijving van het reisbureau was het vanaf hier maar 7 minuutjes. We kwamen langs het WorldTrade Center en vervolgens een straat die erg opgebroken was en toen bij het Shiba Park Hotel. En jawel (het is weer als elke vakantie) daar lag een fax van Estec voor papa. We hadden de kamers 1681 en 1686. Even de koffers weggezet en een plan getrokken voor de rest van de dag.
We gingen een wandeling maken die we van het reisbureau hadden, die vlak bij ons hotel begon. We kwamen langs een grote tempel waar je prachtig het interieur kon zien. Was ik natuurlijk de video vergeten! Bij het gebouwtje ernaast was ook wat bezig. Hier was het erg toeristisch dus foto's maken was geen bezwaar. Verder kwamen we langs een heel klein tempeltje midden tussen de moderne gebouwen. We kwamen uiteindelijk uit in 'Ropongi' wat een uitgaans gebied is. Het was inmiddels ook etenstijd geworden, dus dat kwam mooi uit. We zochten wat in het rond, maar natuurlijk in zo'n uitgaans gebied is het snel erg duur. We vonden uiteindelijk een italiaan. Op zijn Japans hebben we daar gegeten of terwijl 4 dingen besteld en alles gedeeld. Bij het afrekenen vond papa nog een kaart. Dit bleek later een kaart van alleen Ropongi, waarop winkels, restaurantjes en bars op stonden aangegeven. We liepen nog langs het hardrockcafé dat tegenover het italiaanse restaurant lag. Hier hing aan de gevel een grote aap! We gingen ook nog langs een katholieke kerk, waarvan mama in de yellowpages had gelezen dat ze diensten in het Engels verzorgden. Het was een Fransiscanen Chapel. Voor kerst hing er een heel programma, wat inderdaad bijna allemaal engelse diensten waren. Daarna liepen we terug naar het hotel.

terug naar week 52

23 december: Dynamic Tokyo tour en verjaardag van de Keizer

Deze eerste ochtend in Tokyo aten we in het hotel aangezien we ons om 8.15 dienden te melden in de lobby van het hotel. Het ontbijt was een lopend buffet. Vandaag stond een tour met engelse reisleider op het programma door Tokyo. Toen we om 10 voor half 9 beneden kwamen stonden al twee dames op ons te wachten. We bleken de enige in dit hotel te zijn die mee gingen en werden vervolgens met een privé bus naar de begin plaats van de tours gebracht. Hier kregen we een computeruitdraai waarop zelfs je gereserveerde plaats tijdens de tour stond aangegeven. We moesten nog een half uur wachten en toen begon met alle tours om te roepen. We moesten naar gate 41. Daar stond een bus klaar. We bleken maar met 9 mensen te zijn! Een gezin bestaande uit een Japanse vader, Amerikaanse moeder en hun zeven jarig zoontje, een echtpaar uit Amerika en wij vieren. Onze reisleider was nogal persoonlijk en praten uren en uren over zijn salaris, zijn drie banen, zijn kinderen en zijn vrouw. Echt irritant soms. Onze tour begon met een bezoek aan Tokyo Tower. Deze toren heeft veel weg van de Eifeltoren in Parijs, ware het niet dat hij rood met wit is. Voornamelijk wordt de toren voor ontvangst van tv signalen gebruikt en natuurlijk tourisme. Vandaag bestond de toren precies 40 jaar, waardoor er groot feest was. We kregen dan ook allemaal een gratis button en buiten werd een kleine toren van bloemen opgetrokken. Het was erg nevelig vandaag waardoor we niet ver konden zien, helaas. Na 20 minuten (echt Japans) moesten we weer verder. De volgende stop was het keizerlijk paleis. Daarbij moet ik even vertellen dat het vandaag de verjaardag van de keizer was. Meneer Akihito werd 65 jaar. Deze dag te samen met 2 januari zijn de enige dagen dat de tuinen van het keizerlijk paleis zijn opengesteld voor het publiek. Daartoe moet je natuurlijk eerst registeren enzovoort. Er was rond het paleis een enorme politiemacht op de been. Ook waren straten waar normaal enorm veel verkeer over raast afgesloten, zodat we via een alternative route gewoon over deze drukke wegen konden lopen. Trouwens de gehele dag was het verkeer erg rustig inverband met deze feestdag. We mochten geen tassen meenemen omdat deze gecontroleerd zouden worden. Het was dan ook erg snue dat we alleen vanaf grote afstand naar een wachtershuisje mochten kijken. Zeker aangezien we via een speciale weg afgezet door touwen moesten lopen. Nog voordat we weer verder gingen, werden deze trouwbanen weggehaald en kon iedereen weer gewoon lopen. (later zagen we 's avonds in het hotel hoe de keizer op zijn balkon achter kogelvrij glas, zijn volk kwam toespreken).
Na het keizerlijk paleis gingen we naar de Happoën tuin om een traditionele theeseremonie bij te wonen. Nouja, traditioneel. Ik vond het best wel een aanfluiting, na de theeceremonie bij meneer Taniguchi thuis te hebben meegemaakt. We mochten gewoon met schoenen aan naar binnen op banken zitten en stonden na 15 minuten weer buiten! Wel hadden de vrouwen prachtige kimono's en was ook de tuin erg mooi. Daar hebben we dan eigenlijk ook meer van genoten. Er stonden hier bonsaiboompjes, waarvan er twee 500 jaar oud zijn. De tuin was een beetje schuin. De volgende stop was het 'traditionele' Chinzanso Garden Restaurant. Hier gingen we lunchen. Wegens het rustige verkeer, waren we ook hier (even als op alle andere stopplaatsen) te vroeg. We hadden dan ook nog een kwartier over om rustig door de tuin te lopen. Voor het gebouw stond trouwens een heel modern gebouw wat nogal wat weg had van een kerk en jawel het bleek Saint Mary's Cathedral. Dit was gebouwd door Tange Kenzo (die ook het olympische stadion van Tokyo heeft ontworpen). Er bleek een bruiloftsfeest aan de gang in de garden. Mama vond het nodig om de kimono's te fotograferen, maar toen gebeurde iets heel geks, de fotograaf wenkte ons om te komen. (in japan wenkt men precies andersom van ons. Dus het lijkt of je weg moet gaan). De buitenlanders moesten met het bruidspaar op de foto. Ook zou de fotograaf nog afdrukken aan ons allen sturen. Ik ben benieuwd. De man werkte volgens mij bij de luchtmacht. Ook deze tuin was schitterend. We liepen er doorheen naar het restaurant waar we aten van lavasteen. Daarop werd door de mensen van het restaurant voor ons het eten bereid. Dit bestond uit kip, varkensvlees en bief. Te samen met zoete aardappel, wortel, ui en een kommetje reist. De reisleider zat bij ons aan tafel en vond dat schitterend. Na het eten liepen we door de andere helft van de tuin waar een pagode stond waarvan we de leeftijd moesten raden. Deze bleek 1200 jaar oud! Jan-Pascal gokte 20 omdat de tuin er zo jong uit zag. Bleek dat het ding was verplaatst, dat doen ze hier trouwens heel vaak. Er was nu een nieuwe bruiloft aan de gang. Veel Japanners trouwen in een Katholieke kerk omdat ze de seremonie mooi vinden. En daarna dus naar deze tent voor de foto's.
Nu werd het tijd voor een boottochtje over de Sumida rivier. We kregen 12 verschillende bruggen te zien. Dit was niet echt interessant. We stapten uit in Asakusa. Waar aan de overkant van de rivier 3 rare gebouwen staan. Eéntje moest op een bierglas lijken. Vervolgens gingen we naar Asakusa Kannon Tempel (hiernaar is het merk Canon genoemd). Deze tempel heeft zijn poort voor een soort winkelmarkt en daarachter pas het hoofdgebouw. Wat erg raar was, was dat de gids ons hier dropte en zei dat we over een uur terug moesten zijn. We zijn dus zelf maar naar de tempel gelopen en konden gelukkig met de japanse reisgidsen er wat over lezen. Na een uur gingen we met de bus weer verder en begon de reisleider, van heeft u dat en dat in de tempel gezien? (ga dan mee!). We gingen nu door Ginza het drukste en meest bekende winkelgebied van Tokyo. In dit gebied kun je je laten afzetten (dat is eigenlijk ook wel de bedoeling) of je terug laten brengen naar je hotel. Wij lieten ons afzetten en gingen hier nog rond kijken. Er grappig was dat er kruiszebra's waren. Dus zebra's waarmee je diagonaal aan de overkant kan komen. (daartoe moeten natuurlijk wel alle voetgangers richtingen tegelijk groen krijgen).
We liepen wat rond en gingen ook nog in een warenhuis kijken. Daarna wilde papa pinnen. Dus Jan-Pascal en ik dachten, dat wordt lachen. Maar dat zal je natuurlijk altijd zien, de eerste de beste bank had een cirus automaat. Daarna zijn we terug gegaan richting het hotel om daar wat te eten te zoeken. Zo kwamen we uiteindelijk bij een Chinees. Het leek heel goedkoop, maar toen bleek de rijst er weer niet bij te zitten en viel het dus wel wat tegen. Ook had de kaart twee prijzen. De ene wat genoeg voor één persoon zei de bediende. Dus wij zochten vier van die schotels. Toen dus het eerste bordje kwam dachten we dat het een voorafje was of zo. Het was een taartschoteltje met een beetje eten! De rest was ook zo. Gelukkig hadden we 's middags een grote lunch gehad.

terug naar week 52

24 december: Nikko

Vanochtend weer vroeg op want om 8 uur moesten we in Asakusa de trein naar Nikko hebben. Dat betekende om 7 uur bij het hotel weg. We hadden de vorige dag broodjes gekocht om in de trein als ontbijt te eten. Met de metro naar asakusa bleek het gelukkig niet zo druk. Het vinden van de Tobu line om naar Nikko te komen was best lastig, maar na hulp van een vriendelijke japanner, die je zelf zonder kaart hier al gaan aanspreken, was het een koud kunstje. Toen was er nog een ander probleem, omdat we een beetje rare kaartje hadden. Niet als de normale kaarten. Maar het bleek dat als we langs het loket gingen er geen enkel probleem was. De trein was bijna helemaal leeg! Onderweg zagen we opnieuw de mount Fuji. Het was vandaag weer schitterend helder weer. Laten we hopen dat dat over 3 dagen als we de Fuji excursie hebben ook zo is! We moesten onderweg nog overstappen en kwam vervolgens in Nikko aan. Het was hier echt koud. Gure wind in dit berggebied, maar wel zonnig. We liepen richting de heilige brug (Shinkyo brug) en het gebied waar een aantal bekende en mooie schrines waren. En jawel, het lijkt wel Rome hier, want de brug was in restauratie en kon je dus nauwelijks wat van zien. Voor 5 bezienswaardigheden in Nikko kon je een gecombineerd ticket krijgen. We bezochten achter eenvolgens de Rinno-ji tempel met 3 grote gouden beelden, de Tosho-gu waar de slapende kat waakt en de Futaraasan-jinja. De drie complexen hadden allen hun eigen stijl. De tweede vond ik het mooist met allemaal goudversiersel en rode, groene en andere felle kleuren. Deze tempel had tevens een lantaren gekregen vanuit Nederland (in de 15e eeuw) waarbij perongelijk het wapen op zijn kop op de lantaren was gezet. Na deze drie bezienswaardigheden gingen we lunchen. Bij de enige tent die open was zo in het laagseizoen. We aten noedelsoep of iets met rijst. Tevens natuurlijk groene thee. Het gebouwtje was verwarmd met petrolieum kachels.
Na de lunch kwam de Daiyuin-byo tempel. Ook deze was met veel goudversiersel. Hier stonden heel veel godenbeelden. In allerlei frappante kleuren zoals rood, blauw en groene gezichten. Vervolgens gingen we nog naar de Schatkamer van de Rinno-ji tempel waarbij ook een tuin hoorden. Na deze tempeldag was het ongeveer half 4. Eigenlijk wilde ik nog graag naar de waterval die de op een na grootste in Japan is, maar de bus zou pas na een uur gaan. Dus besloten we maar richting station te gaan. Onze trein zou pas om half 6 gaan, dus nog 2 uur wachten. Maar omdat het op de heenweg al erg leeg was dachten we misschien wat eerder te kunnen. Bij het loket bleek dat we de kaartjes gewoon konden ruilen voor anderen. Niet de eerste trein, want dan moest worden bijbetaald, wel de tweede. Deze ging zelfs rechtstreeks naar Tokyo terug, waardoor het nog sneller zou zijn ook. Om de tijd te overbruggen gingen we nog maar even wat drinken.
We waren om 6 uur in Tokyo terug, wat het mogelijk maakte om nog naar de nachtmis te gaan. We gingen daarop richting eerst naar het hotel en toen met de taxi naar Ropongi station. Daar gingen we eten bij Johny Rocket een originele amerikaanse hamburgertent. Hier maakte ze van de echte hamburgers en erg lekker. Het was echt amerikaanse stijl. Toen we vroegen of er geen ijs in de orangejus kon en ze het toch hadden gedaan, gooiden ze zo de heel beker weg en schonken een nieuwe in. (ipv de blokjes er even uit te halen). De burgers waren erg lekker. Er zaten verder nog een aantal vrij opgedufte mensen, waardoor ik het idee kreeg dat hier meer mensen zaten die naar de kerk zouden gaan.
Om iets over achten gingen we weg. Om half 9 zouden er Carols zijn met daarna om 9 uur de mis in 3 zalen. Bij binnenkomst was het net als in Nederland al erg druk. We konden gelukkig nog zitten. Ongeveer een kwartier na ons was het al vol en stonden veel mensen (alhoewel er naast mij toch nog 3 plaatsen waren). Er werd dan ook herhaaldelijk verteld dat er nog 2 andere missen waren. Tegen kwart voor 9 kwamen er toch 2 mensen naast mij zitten. Ze hadden gewoon hun gezin opgedeeld (ze bleken hier vast bezoekers te zijn). De mis was erg amerikaans vooral door de pastoor die Canadees was. Het was soms wel iets te erg. Zeker met een of andere brief over een vrouw die aan kanker was overleden en zo. Maar hij had erg veel show. Het koor bestond uit ongeveer 5 man. Met een soliste die ook een enorme show gaf. Verder was er nog een italiaanse pastor en een aziaat. Voor het einde van de mis gingen ze vragen waar alle bezoekers vandaan kwamen. Er waren mensen uit Indonesie, de Pilipijnen, Japan (gek zeg), Australie, de VS, Canada, Colombia, en toen kwam Europa. Dus Papa zei, wij komen uit Nederland. En ohhh! En toen stond er ergens een meisje op: ik kom ook uit Nederland. En nog iemand achter in de zaal en ik ook! Daarna nog iemand uit Duitsland. Echt grappig. Toen de mis was afgelopen kwam er ook nog iemand anders naar ons toe uit het koor die zei ineens: Zalig kerstfeest. Nog een nederlander! Hij woonde hier. Hij nodigde ons uit voor koffie. In een enorm groot appartement (japanse begrippen) woonde hij voor vier jaar en werkte voor ING. Hij had ook een soort kerstbrood gebakken, dat verrukkelijk was. Hij vertelde veel over Japan en zijn belevenissen en we konden ook nog vragen over de oud en nieuw gewoonten. Het was erg gezellig en we waren pas om half 2 terug in het hotel.

terug naar week 52

25 december: Kerstmis in Tokyo

hi,hi, hier ben ik weer Annelies. Eerst wat uitgeslapen en daarna ontbeten bij Wendy's. Frans had een heel plan uitgedokterd voor vandaag, maar was zijn aantekeningen vergeten. Toen hij terug naar het hotel ging om ze te halen zijn wij gaan filmen bij de Zojoji tempel met o.a. de vele beeldjes met mutsjes en slabbetjes. Vol verbazing zagen we hier tientallen luxe auto,s arriveren die mensen hadden afgezet bij neen gebouw. Overal liepen mannen rond van de orde van dienst om alles perfect te regelen. De tempel was versierd. We weten niet wat er aan de hand was. Frans kwam ons hier weer vergezellen maar had zijn plan niet gevonden. (El: we kochten een kaartje voor de metro om de hele dag te kunnen gebruiken, bleek later dat Tokyo 2 maatschappijen heeft, dus moesten we voor de andere maatschappij ook een dagkaart kopen.)  Op goed geluk zijn we op pad gegaan, maar het was wel een enerverende dag. We bezochten: het Uenopark, de Meji schrijn, de wijk Shinshuku met de hoge wolkenkrabbers waaronder het zeer mooie stadhuis en nog vele andere wonderlijk gebouwde torenflats (Vanaf de 52 ste verdieping bekeken we de omgeving) Er waren hier ook fraaie fonteinen in de verschillende winkel en zaken wijken), het drukste station van Tokyo, waar je alleen maar zwarte koppen voorbij ziet snellen en de mensen in de al volle treinstellen gepropt worden. Hier heb ik een foto genomen van iemand met een doekje voor de neus en mond. Dit draagt men als men verkouden is. Terug in het hotel heeft Frans een frans retaurant gereserveerd voor ons kerstdiner. Tussen de middag hebben we bij een italiaan gegeten. Zoals vaker gebeurt zat een meisje zich uitgebreid op te maken, wimpers krullen,verven, plamuren etc. In dit restaurant boven het station dacht je iedere keer als er een trein kwam dat er een aardbeving begon.
We hadden een echt kerstdiner met franse wijn. Het werd door de serveerster met handen en voeten uitgelegd. We hadden 5 gangen:  een amuse  van  eend, een kalkoenpakketje gevuld met mousse van ganzelever,  maissoep, tong( d.m.v. de uitleg via de vinger naar de tong wisten we dat het ossetong was) met paddestoelen en aardappeltorentje, een dessert bestaande uit vanilleijs een browny en mokkamousse, als besluit koffie of thee. Hierbij moet je je voorstellen dat alles op zeer artistieke wijze op je bord werd geserveerd. Het diner had een feestelijk tintje omdat Jan-Pascal Frans officieel om de hand van Ellen vroeg.

terug naar week 52

26 december: Kamakura

Op het programma stond de excursie naar Kamakura. We moesten eerst met de JR naar het vertrekstation. Daar was het erg raar dat we niet weer door een poortje moesten. We zijn op goed geluk (zonder de kaartjes te knippen) maar in de trein gestapt. Het was een rit van 45 minuten, waarbij we ook door Yokohama reden, waar het hoogste gebouw van Japan staat. Kamakura is een echte touristenplaats wat je al ziet als je aankomt (onze kaartjes konden we gelukkig gewoon afgeven). Na langs de touristeninfo te zijn gelopen gingen we met de bus naar het op een na grootste budha-beeld in Japan. Je kunt ook in dit beeld. Dat laatste viel wat tegen omdat de trap omhoog was afgesloten en je dus alleen op de grond aan de binnenkant naar boven kon kijken. Wel kon je zien dat de nek laatst nog was gerepareerd. Daarna te voet naar de Hasedera-tempel. Hier moeten volgens de boekjes allemaal kleine beeldjes met kleertjes aan staan. Die beeldjes zijn van Jizo Bosatsu, de beschermer van de kinderen, en worden neergezet om geluk voor de kinderen af te dwingen. Om de effectiviteit te verhogen verzien bezorgde moeders hem van mutsjes en schortjes. Helaas viel het tegen, omdat veel van de beeldjes van plastic waren en niet groter dan 3 centimeter. Later zagen we gelukkig nog wel wat stenen beeldjes, maar niet echt spectaculair vonden wij. De tuin daarentegen was gelegen tegen een helling en er was erg leuk hiermee omgegaan. Met vele waterpartijtjes en ook leuke struiken. Er waren ook heel wat planten in bloei. In een van de gebouwen van het complex stond een beeld van de elfhoofdige Kannon. Eén hoofd konden we niet tellen, want dat zat aan de achterkant. Daarna zijn we met het trammetje terug naar het station gegaan om vervolgens wat complexen aan de andere kant van het station te bekijken. Maar eerst lunchen met Crepes. De appel-kaneel was het lekkerst.
De volgende tempel was de Tsurugaoka Hachiman-gu. Dit is een echte trekpleister onder Japanners en het was er dan ook al druk. De tempel heeft een tragische history omdat de hele familie elkaar heeft uitgemoord. Voor het complex was weer een brug in restauratie. We zagen dat er al druk werd gewerkt voor het nieuwe jaar om de zwembaden neer te zetten zodat japanners, even floep geld kunnen gooien en bidden en wegwezen voor de volgende. Er werd zelfs een net opgehanden, zodat je het geld van heel ver nog goed zou kunnen gooien. De tocht voer vervolgens naar de oudste Zen-tempel van Japan uit 1200. Dit was enorm groot. Er stonden hier jeneverbomen van 700 jaar oud. Tevens was voor de poort enorm hoge bomen gebruikt en hing er een grote oude klok. Daarna zijn we naar Jochi-ji tempel geweest. Hier staan beelden van de zeven geluks goden. Dit waren dus beeldjes van 20 centimeter hoog en niet de moeite waard! Ook bezochten we deze dag nog de 11 Heilgoden. Daarna zijn we terug gegaan naar Tokyo. Even alles bij het hotel brengen en toen weg voor het eten. Papa wilde naar Akasaka, dat is het uitgaansgebied naast Ropongi. Er zijn daar twee straten, een dure en een goedkopere. Het was erg moeilijk de taxichauffeur het uit te leggen, maar toch gelukt. We wilden weer Japans eten vanavond en vonden een leuke tent waar je Nabe kunt eten. Dat is Japanse fondu zoals Ellen en Jan-Pascal beide (afzonderlijk) met Japanners hebben gegeten. Het is echt, uit-eten-gaan eten. We namen twee verschillende, een gewone en een met garnalen en vis. De laatste werd in de pan op tafel gezet, de eerste moest je zelf in het keteltje doen. Na een tijdje wilden we de vis lager zetten, maar toen ging het gas uit. Bleek dat het gasbusje nagenoeg leeg was. Als echte japanners viste we in de pan er op los. Het was erg lekker.

terug naar week 52

27 december: Mount Fuji en Hakone

Vandaag moesten we weer erg vroeg in ons hotel klaar staan omdat we om tien voor acht zouden worden opgehaald voor de tour naar Mount Fuji en Hakone. Bij de eerste blik naar buiten dachten we, dat wordt niet veel goeds. Allemaal mist. Mount Fuji is maar op een zeer beperkt aantal dagen te zien, dus zullen we wel pech hebben dachten we. Beneden stonden weer wat dames op ons te wachten. We kregen meteen een Fuji-bagde en mochten in de bus plaats nemen. Dit maal zaten daar al wel mensen in. We moesten ook nog op 3 anderen uit hetzelfde hotel wachten. Van ShibaPark werden we naar het Pricess Hotel gebracht (ongeveer 3 minuten er vandaan). Daar moest iedereen er weer uit en de mensen voor Mount Fuji moesten een plaats bewijs ophalen omdat de excursie helemaal vol zat vandaag. De bus had uiteindelijk inderdaad één lege plek. Dat was wel wat anders dat de tour in Tokyo! Wij hadden geluk omdat we de 4 plaatsen achter de chauffeur toebedeeld hadden gekregen. In de bus zaten niet alleen mensen voor de Mount Fuji excursie maar ook mensen met 2 dagen Fuji, en 3, 4 en 5 daagse excursies. Deze mensen gingen slapen in een of ander hotel bij bronnen. De gids sprak redelijk engels, maar herhaalde elke combinatie van woorden 3 keer. Dus zei hij bijvoorbeeld good spot, good spot, good spot for Fuji foto's, foto's, foto's. De ochtend bestond dus uit de berg Fuji. Deze berg is van lava en staat eigenlijk erg alleen in het landschap en is daardoor een vrij frappante berg. Denk maar aan het fotorolletjes merk Fuji, daar staat de berg ook op. (In Japan is ook de Fuji bank en ga zo maar door). Eerst reden we door de suburbs van Tokyo over de Toll-highway. We stopten nog bij een station waar je groene thee kon drinken. Ongeveer een 40 minuten voor aankomst bij de berg kregen we deze ineens in het zicht. De mist was opgetrokken en het zonnetje gaan schijnen en het zicht was schitterend. De reisleider zei dat we extra zouden stoppen op een good spot (good spot, good spot) om foto's te kunnen maken. Helaas werd met het bereiken van dit vast uitmuntende foto-observatie punt het zicht weer steeds minder omdat de mist uit het dal ineens ging optrekken. Bij aankomst zag je dan ook helemaal niets meer. We bleven 15 minuten en gelukkig hadden we snel door de mist erg snel optrok. Zo konden we net voor vertrek toch nog een mooie foto maken.
Nu op naar de berg. Opnieuw zouden we geluk hebben omdat tot en met gisteren de weg op de Fuji afgesloten zou zijn geweest, wegens ijzel. Nu konden we helemaal naar boven. Er is maar één weg omdat de berg een beschermd natuurgebied is. We stopten nog voor foto's. Hier kon je goed de lavakleur van de berg zien. Het zicht zo op de berg was heel anders dan van een afstand. Ook konden we de bergrange zien waar de winterspelen in Nagano zijn gehouden. Er lag daar (en ook op de Fuji) al aardig wat sneeuw. Op het vijfde station, het hoogste dat je met een voertuig kunt komen was het uitgestorven. Alle winkels waren dicht inclusief de shrine voor de geest van de berg. Het was ook koud en gure wind omdat de berg helemaal alleen staat. In de zomer kan je vanaf hier de berg tot de top beklimmen.
Na de Fuji van alle mogelijke kanten in de bus te hebben gezien gingen we weer afdalen naar het dal voor de lunch. Eén chinese lunchbox was ons deel. Het was zoveel dat je misschien maar twee derde op kreeg. Maar wel erg lekker.
Na de lunch ging de middag van de excursie naar Hakone. Volgens al onze Japanse reisgidsen zijn hier bronnen. Ook volgens onze reisleider in het hotel waar de andere mensen heen gingen. Onze excursie echter liet ze niet zien. We gingen met een bootje over het meer, voor 15 minuten. En daarna met een kabelbaan (gemaakt in zwitserland!) naar boven. Daar was vroeger een krater, maar nu niet meer. Wij vonden dit allemaal erg oninteressant. Wel grappig was dat tegen de berg op een golfbaan was gesitueerd. Tevens was er kunstsnee om te skieën en sleeën. Vervolgens duurde het een uur op de parkeerplaats voordat iedereen zijn goede ticket had en konden we de mensen bij hun hotel droppen. Daar stapte nieuwe mensen in (waarschijnlijk die gisteren aan de tweedaagse tour waren begonnen). We gingen naar een sinkansenstation om van daar per trein terug te gaan naar Tokyo. Dit duurde allemaal verschikkelijk lang, zeker omdat we een hele trein moesten wachten. Op Tokyo station dachten we het wel even zelf te regelen. Maar we liepen op de een of andere manier rechtstreeks het JR-station in, waardoor we geen kaartjes voor de JR trein hadden. Toen is maar een van ons naar buiten gegaan om vier kaartjes te kopen. Hebben we toch nog sinkansentickets voor het fotoalbum over!
Ons idee was vervolgens om te gaan eten bij een soort saté en saké tent die we gisteren hadden gezien. Het rook er erg lekker en en liepen veel mensen omheen. Helaas was het waarschijnlijk dicht want we zagen alleen rolluiken. Toen zijn we maar bij een italiaan gaan eten.
Daarna de koffers ingepakt, om morgen Tokyo weer te verlaten.

terug naar week 52
Terug naar december